Toegang hebben tot plaatsen waar je vroeger geen toegang tot had met je rolstoel, geeft een fijn gevoel. Je hebt een deel van je verloren vrijheid herwonnen, of als je nooit hebt kunnen stappen, voel je je welkom op een nieuwe plaats. Maar dan moet je plots naar het toilet! Wat nu?
Anders dan in een stad als Londen (hier zijn we weer), zijn er in Brussel zeer weinig openbare rolstoeltoegankelijke toiletten. In Londen vonden we herhaaldelijk kraaknette rolstoeltoegankelijke toiletten. Ook openbare. Die waren vaak bemand met onderhoudspersoneel. Maar ook in veel winkels en horecazaken waren er propere rolstoeltoegankelijke toiletten.
Wanneer je weet dat je geen toegang hebt tot toiletten, dan kom je als rolstoelgebruiker niet uit je huis. Het toilet op zich is belangrijk, maar ook de netheid ervan. Vanuit je rolstoel is het bvb. veel moeilijker om snel even de wc-schoon te maken met papier, maar vooral: mensen in een rolstoel hebben vaak onderliggende problemen. Die zijn niet meteen zichtbaar, en ze schreeuwen ze ook niet van de daken schreeuwen: velen dragen bvb een stoma, een katheter, moeten periodiek sonderen, etc… Dat zijn zaken waar je niet bezig mee wilt zijn in een smerig toilet en waarvoor je een minimum aan hygiëne nodig hebt.
Dus dachten we: er moeten meer en propere toegankelijke toiletten komen. We zijn gaan zoeken, en plots, in bepaalde wijken, vonden we er vrij snel een aantal: in Muntpunt, in het het Muntpunt café, in de Wasbar, in de Centrale.
Zo komen we snel tot een dichter netwerk in bepaalde buurten. Die willen we graag in kaart brengen. Maar eerst moeten we het op een akkoordje gooien met de uitbaters om die open te stellen voor het publiek (van rolstoelgebruikers). Wordt vervolgd!